Echt Gebeurd - Afl. 260 Puberdagboek: Pelumi Adejumo

Welkom bij aflevering 260 van Echt Gebeurd. De podcast waarin waargebeurde verhalen worden verteld door de mensen die ze zelf hebben meegemaakt, maar waarin ook af en toe iemand voorleest uit het dagboek dat hij of zij bijhield als puber. In deze aflevering Het puur dagboek van. 7 oktober 2012 Ik was hier veertien jaar oud en ik woonde met mijn ouders, mijn zus en mijn broertje in ons voorwoord. Met dank aan mijn nieuwe vriendin, die zelf ook een dagboek slash verhaal boek heeft, begin ik er ook één. Eerlijk gezegd wilde ik een blog maken, maar als het toetsenbord doet het niet. Scare. Een goede vriendin van me, Nadia, had me ook al aangeraden een boek over mezelf te schrijven. Alleen ik wil mijn leven niet interessant genoeg. Het zal dan echt een boek zijn en over een zielig meisje dat gepest wordt. Niemand mag een meisje dat erg onzeker en ongelukkig is nu veenkade. Ben ik dat meisje niet meer? Ik ben niet meer dat zielige meisje. Of die rare meid dat gepest wordt. Niet meer over die stomme wijf die niemand mag. Nee, dat ben ik niet. Ik ben nou eigenlijk best gelukkig, maar om zeker dat nog wel. Wie ben ik? Ik denk dat het niet uitmaakt hoe oud je bent. Het blijft een moeilijke vraag. Ik bedoel, wat moet je zeggen over jezelf? Wat moet je vinden? Ik weet dat ik per Loewie Magdalene Denikin Adeje ben. Naya Nigeria in Lagos in Sasha. Op mijn vijfde verhuisd naar Nederland. Bijna zes. Maar ik denk eerlijk gezegd niet dat dat het antwoord op de vraag is. Ik bedoel, tuurlijk ben ik. Hoezo natuurlijk? Als het niet aan God was, had ik net zo goed bij jou kunnen zijn. Wat wil je weten van me hoe ik ben? Want dat hoort ook bij wie ik ben, wat ik leuk vind en graag doe met mijn hele hart. Hoort daar ook bij. Dus wie ben ik? Eerlijk gezegd weet ik het zelf niet, behalve dan dat ik Plumier ben. Maar wie is? Er zijn zoveel is wat maakt me anders dan de rest? Dat hoop ik achter te komen bij het schrijven van dit boek. Hoop. Dat heb ik. 7 oktober 2012 dezelfde dag. Feiten en meningen wie ik ben kan je verdelen in feiten en meningen, want niet iedereen denkt hetzelfde over mij, toch? Ik kan wel iets vinden over mezelf, maar zien andere mensen dat ook in mij? Feiten, naam, humor, leeftijd. Nu 14 jaar. 27 mei 1998. Woonplaats Oss. Nationaliteit. Nederlandse afkomst. Nigeria. Lengte 1 meter 63. Gewicht te dik. Tussen haakjes 60,1 0 2. Dat is dus een mening. Ik kan mezelf dik vinden, maar anderen mij weer normaal of doen. Dat ligt volgens mij aan hoe je jezelf bent. Het liefste zet ik mijn onzekerheid neer als een feit, maar veel mensen vinden juist dat ik zelfverzekerdheid uitstraalt. Ik heb het gevoel dat ik ooit wel zelfverzekerd wordt. Alleen ik vrees dat ik nog een lange weg te gaan heb. Iets is ook heel bang. Ik ben bang. 8 oktober 2012, 14 jaar, maandag, waarvoor? Waarvoor ik bang ben. Daar komt geen beginnen aan eind. Ik ben bang voor alles van alles. Ik ben bang voor wat mensen vinden van me. Ik weet dat ik dat niet zou moeten zijn, maar het kan niet anders. Het komt denk ik ook omdat ik zelf niet eens goed weet wie ik ben. Ik ben bang voor de dood. Dat heeft iedereen wel eens in zijn leven. Angst voor. Daarom zoeken ze een geloof op zodat God of Allach of Boeddha. Of weet ik veel wie gerust kan stellen over wat er gebeurt na de dood. Ik respecteer elk geloof alleen ik ben het niet eens met wat er staat of geld. Ook ben ik bang voor verandering om niet geaccepteerd te worden. Het liefst zou ik alles aan mezelf willen veranderen, maar dat ben ik niet. Ik kan niet doen alsof ik iemand anders ben. Volgens mij ben ik het meest bang voor wie ik ben en dat kan niet op school. Ik voel me klote. Gister al een rotdag en vandaag dus ook. Naar al de moeite die ik had gedaan om toch in Utrecht te zijn, krijg ik te horen dat ik niet meer mee mag doen aan de voorstelling. Geen geld voor een bus of treinkaartje. Ik had 30 cent moeten vragen en ik ben zwaars gereden. Boete. Ik voelde me zo klein, alleen en dom. Maar nee hoor, niemand was daar om me te troosten. Ik moet het ook altijd zelf doen. Ik ben er altijd voor iedereen zo lief voor mensen, maar ze moeten me niet. Ze vinden me niks. Ze hebben alleen wel eens nodig, maar daarna ben ik niks meer. Dan zit er ineens iemand anders naast hen. Dan zijn ze bezig. Niemand wilt echt weten wat er is of hoe ik me voel. Het interesseert ze niks. Ze weet alleen doorvertellen of zeggen ja, ik weet wat het is. Nee,, je staat er weer alleen voor. En dat doet pijn doet pijn, omdat ik denk dat er iets verkeerd met me is. Vorig jaar moesten ze me ook al niet omdat ik stink. Waarom doen mensen me altijd pijn? Waarom ik? Ik probeer ook maar zo normaal mogelijk te zijn. Nadia zegt dat het komt omdat ze jaloers zijn. Maar waarom? Waarvoor? Ik ben niks. Ik ben niemand. Waarom zou iemand jaloers op mij kunnen zijn? Ik heb niks en niks te bieden. Ik ben alles behalve interessant. Misschien vinden mensen dat omdat ik het zelf vind mama zegt. Altijd je sla je jezelf voor je ouders. Maar zelfs als ik van mezelf hou, houden mensen dan ook van mij? Zullen ze me dan eindelijk accepteren? Of worden ze juist jaloers? Verwarrend? Ik ben verward. 9 oktober 2012. Dinsdag. Wat nog meer verwarrend is, is mijn verschrikkelijke crush op Mick. Ik heb wel gevoelens voor hem sinds eind vorig schooljaar. Het gaat maar niet weg. Ik snap echt niet wat ik zo leuk aan hem vind. Hij is gewoon zo leuk en gek en raar en vaag en doet musicals en is zo mysterieus en dat maakt hem zo sexy. Ik schaam me zo dood om het allemaal nog gecompliceerder te maken. Zitten er nog zes andere meiden achter hem aan en daar kan ik echt niet tegenop. Ik weet dat hij mij ook niet leuk vindt, maar toch wil ik het hem vertellen, zodat ik na zijn afwijzing hem kan vergeven. Maar dat doe ik niet zonder toestemming van Nadia. Ik ben ook zo verward omdat ik echt zo'n jongen is waarvan ik dacht nooit op te kunnen vallen. Ik dacht dat ik blanke jongens niet aantrekkelijk vond. Denkwerk. 9 oktober 2012, dinsdag. Vandaag had ik het nagedacht over wat ik zou kunnen studeren in de toekomst. Daar ben ik niet echt ver mee gekomen. Wat mij interesseert is theater, filosofie, communicatie en biologie. Maar wij vinden het sowieso niet nooit goed als ik iets met theater doe. Maar ik heb ook geen zin om lang te studeren. Vandaag was ik bij. Het was heel gezellig. Veel K-pop filmpjes gezien ook filmpjes over filosofie en Illuminati. Ik heb zelfs gezien. Via de webcam. Hij is oké, ze passen wel bij elkaar, maar hij is wel iets ouder denk ik. Op school was ik echt boos op Tessa. Ze werd echt op mijn zenuwen. Ik kan denk ik niet langer meer aardig tegen haar doen. Ze is ook zo vervelend. Soms kan ik echt gemeen zijn, maar dat is iedereen wel een S-tog. 11 oktober 2012 donderdag nablijven. Serieus, wat een kutwijf. Ik moet nablijven omdat ik van mijn stoel ben afgevallen en omdat ik vorige week niet was komen opdagen. Dus ik ga maar een verhaal verzinnen over een populair meisje genaamd Simone, die dat een vriendje laat, maar mocht weg. 20. Waarom doe ik dit? Is de vraag na afloop. De drang om te doen is sterker dan mijn mijn geweten, sterker dan een beschermengel. Ik schreeuw om hulp. Als ik naar mijn ogen kijk, als ik klaar ben, zijn ze zo raar, zo anders. Zo verward. Ik weet niet of het goed is, ook niet of het slecht is. Ik wil het niet doen. Ik heb hulp nodig. Ik schreeuwt het uit. Elke keer. Maar niemand hoort me. God stuurt niemand. Ik wil het niet, maar het moet iets in mij. Sterker dan ik ben. Ik ben bang voor mezelf en mijn handen trillen nog steeds. 22 november 2012, 20 uur, 44 licks, doch morgen. Ik kan niks, ik mag niks niet spreken. Niet. Niks denke. Niks voelen. Ze indoctrineren mij met propaganda. Tijd speelt een rol. Denk je dat je wijzer bent? Word je naar me toe geroepen met erachter. Ik ben ouder, ik weet beter manipulatie en discriminatie. Dus omdat ik jonger ben kan ik niks. Mag ik niks niet spreken. Niet eens zingen. Niks denken en niks voelen. Toch noemen jullie ons de toekomst. 22 november 2012 de. Wordt zo'n in mei Emotions? Hoe heet zijn entree? liep, tv thuishulp kunstmaan. wilde zus Keiji in de Amaai blanke mooi van Meesleepte Howling blanke Armory Show in vromen. Dat was een puber dagboek van Noemi Jumo is sinds haar puberteit gelukkig blijven schrijven en studeert nu Writing aan de ArtEZ hogeschool voor de kunsten. Dus ja, onthoud die naam. Heb jij jezelf nou ook een puber dagboek en durfde het aan om daar het voor te lezen? In het najaar gaan we weer één keer per maand een echt gebeurd middag organiseren in comedy club Toomler in Amsterdam. En we kunnen voor elke editie een dagboek voorlezer gebruiken. Je kunt je opgeven via onze website. Dat is weekend echt gebeurd. Punt net en de redactie van Echt Gebeurd bestaat uit Micha Wertheim, van Toledo, Maarten Westerveld en Sanne Pos en mijzelf Paulien Cornelisse. De productie doet een verslaving zaterdag. Niet dat Jasper van Oorschot de podcast wordt gemaakt door Gijsbert van der Wal. Dit was aflevering 260. Bedankt voor het luisteren en vergeet niet, ze indoctrineren je met propaganda. Tijd speelt een rol.