Echt Gebeurd - Afl. 268 Puberdagboek: Beau van der Borst

Welkom bij aflevering 268 van Echt Gebeurd. De podcast waarin waargebeurde verhalen worden verteld door de mensen die ze zelf hebben meegemaakt, maar waarin ook af en toe iemand voorleest uit het dagboek dat hij of zij bijhield als puber. In deze aflevering het puber Dagboek van van de borst. 15 juli 2004 Ik ben 15 jaar en ik ga op vakantie met mijn ouders en mijn twee jongere zusjes. Na een fucking lange reis, kreunen en steun hebben we eindelijk het huis gevonden van de man die ons naar ons huis zou brengen. Iedereen, shaggy, ik dus ook. En na vijf kilometer bospad, besneeuwd met keien en andere leuke beestjes, komen we eindelijk aan bij onze grande villa. Oftewel het huis waar ik de komende negen nachten moet doorbrengen. Aangezien ik nu Shaggy ben, vind ik dit echt een kansloos huis waar ik kijk alleen maar bomen en bomen. Niet dat ik niet van bomen hou, maar 25 heuvels vol. Daar krijg ik het toch een beetje benauwd van. Maar in mijn achterhoofd hou ik mezelf bij elkaar door te denken. Waarom ben je hier om bruin te worden? En met deze 31 graden om zes uur zal dat niet een super groot probleem worden? Gewoon mezelf veranderen in een beach. Hahaha. Dan kan ik mezelf beter direct opgeven voor extreme makeover. Ik word al vrolijker. Morgen gaan we denk ik naar zo'n mega grote supermarkt om daar een zwembadje te kopen. Want het is hier dan wel lekker warm. Alle rivieren staan fucking droog, terwijl mijn zusjes juist wél de sprinkhaan op mij loslaten. A Ze zijn lekker naar die beestjes aan het zoeken. Oké. Jullie sprinkhaan gaat dood. Ze hebben hem verminkt en willen hem nu niet langer laten lijden. Ik ga echt lachen als ze hem nu ook nog gaan begraven. Ze gaan het nog doen ook. Ze gaan hem in de bloempot begraven. Die arme die zijn hele leven hard gewerkt om dan uiteindelijk gemarteld en vermoord door mijn evil sisters in een bloempot te eindigen. Oh nee, Lynn zingt voor in afscheidslied. Is dit echt mijn familie? Begint te twijfelen. Misschien toch maar eens serieus aan mijn ouders vragen? Vader staat in zijn onderbroek het uitzicht bomen te kijken. Moeder zit in lange broek en bij haar op de plee. En dat terwijl de beheerder nog even langskomt. Hoe zeg je in het Frans? Ik ben geadopteerd. Sheshi. Echt waar? Ik denk dat ik klaar ben. Ik ga mezelf klem zuipen in de wijngaarden met zuiver bronwater. Hopeloos duwy liefst Joost. 16 juli 2004 Bruin worden gaat langzamer. Ben ik achtergekomen. Nog langzamer gaat de tijd. Laat me even rekenen. 31 min 16 is 15 15 plus 7 is 22. Dat is toch niet zo heel veel. Dat is twee keer elf en elf keer twee. Als ik nooit deel door twee. Dan is het minder. Hoeveel nachtjes nog? 22. Twee keer 11. Zoals je hoort heb ik het prima naar mijn zin in dit niemandsland, want hier woont niemand omdat niemand het hier leuk vindt. Behalve mijn niemand. Familie en hun kennissen. Niemand om mee te roddelen. Niemand om je mee te vermaken. Om niet nog dieper in mijn niemands hij te verdrinken, ga ik doen alsof ik het leuk heb met alle mannen daarbij inbegrepen. Het voordeel. Stilte. Kan zich niets bedenken. Er is niemand die ik kan pesten, slaan of schoppen. Behalve mijn twee Javel Sisters. Niet leuk. Vrijdag 23 juli 2004. Nog één nachtje in dit niemands huis. God staan we. Bij Amen en Joost is een nog steeds nog steeds geen bericht van hem uit de bewoonde wereld. Hobo drinken, joepie, boring Figes. Ik kan mijn moeder niet langer topless zien. Horrible. Net twee ogen die je maar blijven aanstaan. Dat plaatje plaatje wil ik niemand aandoen. Verder is het afwachten wat de morgen te wachten staat. Waarschijnlijk een verlaten stacaravan. Ik ga ook staken, staken met schrijven. Voor nu gaat het om onderaan de bladzijde te schrijven. Zo reeele daarom en Kisses voor mon loser sadomasochisme. I love you Dienstboden vervloekte zaterdag de 24ste van juli 2004. Steeds geen bericht een kan fucking sms'je er tegenwoordig ook al niet meer vanaf. Pffff, want Blessing perrons hebben en Juge Bas-Oha gekocht. Ik klamp me aan deze fles vast sleekbook deze twee weken deze twee weken plees. Oh ja, moet nu natuurlijk vertellen hoe erg ik het naar mijn zin heb in de bewoonde wereld. Maar nee, het is zelfs zo ernstig dat ik soms verlang naar het niemands huis. Maar dan kruip ik in een hoekje en wacht ik tot het nare gevoel weg is. En natuurlijk, van alle vijftigduizend campings in La Belle France kiezen mijn ouders er eentje uit, waarbij ik naast en dan ook echt naast twee jongens van mijn school sta. Waarom? Dus die twee zitten non-stop te gniffelen als één van mijn geadopteerde familieleden. Weer een domme opmerking, laat staan actie, maakt. Ik bid dat we heel vaak naar het strand gaan om deze losers. Chador Bas-Oha. Wedden als ik het buiten drink, ze niet meer kunnen kappen met gniffelen, want ja, deze jonge jongens doen dat. Trek Kaski ben nog steeds heel niet vrolijk. Joost kan in een afgrond flikkeren. Die heb je hier genoeg. Ik ga me hier doorheen slepen, met of zonder smashes van de normale wereld. Het heeft een nieuwe naam gekregen, want bewoond is lang niet altijd alles. Niets dus. Liefs Bo Sunday, Bloody Sunday, 25 juli 2004. Vandaag naar de beach forceerde. Place to be was fucking relaxed sms'je van mijn ex Cherie. Het gaat alweer een stuk beter met zijn opa, want je wens niemand. Hoe boos je ook bent, hier komt de wijze les. Een dood familielid sves op Mon serie Bandol lekker bruin. Met nog 12 nachtjes te gaan. Tomorrow op de helft, Tra la la la la en Debast. Vandaag zijn de gniffelend jongens vertrokken. Dreams Dukan, Turow weet niets meer te vertellen, maar het gaat dus wel goed met me. Ga nu staken. en kisses voor Joost. ! Zondag 1 augustus 2004. Iedereen zeikt op elkaar. Wat wil je? Je moet mensen niet drie weken op elkaars lip zetten. Ik voel me vrolijk, maar kan tegelijkertijd ook wel janken. We willen altijd meer. Je verlangt altijd naar dingen. Ik verlang naar Joost, maar ik weet dat als ik hem heb, dat ik dan nog steeds andere dingen wil. Er zal iets anders zijn dat die plaats inneemt en dat ik dan weer wil. Ik ben deze vakantie niet eens verliefd geworden. Dat is echt een bissing voor mij, want dat word ik altijd. Maar ik blijf positief. Ik hem terug. Ik wil gewoon niet zien dat hij niet meer van mij is, want het is hij wel, want wij horen bij elkaar. Diepenbeek Mistakes, Parlevliet of zoals het liedje gaat Tqmy home, five nights go. Ik wou dat ik weg kon rennen, maar er is niemand om naartoe te rennen. Dinsdag 3 augustus 2004. Het onweert. En dat terwijl het in Nederland mooi weer is. Begin heel ernstig af te vragen wat ik hier doe. Nu zitten we in plaats van met z'n vijven op één staanplaats, met z'n allen in één tent. Het moet nog wel even mooi weer worden, want ik moet nog bronzen bruin worden, dus had een paar uurtjes geleden een onwijs Biebel straaltje. Bij de douche stond ik daar met schuim op m'n kop. Komen er twee miezerige straaltje uit piemeltje. Lachen zit zitten nog steeds in de tent. Er is hier wel een booi op de camping. Niet zo koud als Joost. Maar dat is ook nog impossible. Hij is voor de lol. Hahaha, een karretje. Ja, die karretjes die je achter de auto doet aan het opknappen met zijn broertje van drie. Wat een schatje. Hoewel, Joost is natuurlijk 100.000 miljoen keer schattiger, hoewel geurig nog steeds geen bericht van hem. 4 augustus 2004 Mijn harders om en Joost ligt onderaan de mond. Pauper is een ravijn met de afgrond Cusco. 6 augustus 2004 Beckhoven mist de jongen van de camping. Ik ben ook niet te volgen. Dat was Bo Van der Borght die voorlas uit haar puber dagboek. Bo is inmiddels 31 jaar en woont en werkt in Utrecht. Ze schrijft nog steeds in haar dagboek. Laat ze ons weten. Soms over haar nieuwe liefde, maar niet meer over. Als jij het ook aandurft om een keer uit je puber dagboek voor te lezen tijdens een echt gebeurd middag, dan kun je je daartoe opgeven via onze website www. Punt. Echt gebeurd? Punt net. Onze redactie bestaat uit Micha Wertheim, Sander Pools, Rosa van Toledo, Westervelde en mijzelf. Paulien Cornelisse De productie doet een verslaving techniek Peter Jasper van Oorschot. De podcast wordt gemaakt door Gijsbert van der Wal. Dit was aflevering 268. Bedankt voor het luisteren. En als je komende week Shaggy bent, staat dan even stil bij de levensvragen. Waarom ben je hier bruin te worden?