Echt Gebeurd - Afl. 274 Onderweg: Willem de Wolf

Welkom bij aflevering 274 van Echt Gebeurd. De podcast waarin waargebeurde verhalen worden verteld door de mensen die ze zelf hebben meegemaakt. In deze aflevering een verhaal dat Willem de Wolf in januari van dit jaar vertelde tijdens een echt gebeurd avond in de Groningse Stadsschouwburg. Het thema van de avond was onderweg. Mijn verhaal gaat over een boottocht, een boottochtje van Zoutkamp naar Grou in Friesland en het is zegmaar zo gesitueerd à half eind zeventiger jaren. In die tijd hadden wij namelijk in Grou. Wij. Dat is mijn vader, mijn moeder, ik en mijn broertje. Wij hadden in die tijd een stacaravan in Grou aan het Pik meer en een stacaravan hebben in Grou en aan de Friese meren. Betekent eigenlijk ook dat je een bootje moet hebben. En toen zijn we. Mijn vader is op zoek gegaan naar een bootje, een bootje voor ons, zodat we wat konden varen. En daar heeft hij veel werk van gemaakt. Ik herinner me dat er op een gegeven moment heel veel folders in huis lagen over bootjes en op een gegeven moment is de keuze gevallen op een Shetland en een Shetland. Dat moet u zich voorstellen. Dat is een klein bootje met een kajuiten en een kuipje en daarboven zit dan een. Een luifel en daarachter zit een buitenboordmotor. Dat bootje, het heeft mijn vader toen gekocht in Zoutkamp, maar op een gegeven moment moest dat natuurlijk van Zoutkamp naar het piek meer in Friesland toe. En wij hadden nog nooit gevaren. Eigenlijk. Wij waren wel mee geweest met met kennissen en dergelijke. Af en toe eens mee, maar echt zelf varen en alles wat daarbij hoorde, dat hadden we eigenlijk nog nooit gedaan. En dat was ook nog niet de tijd van de. Van De Faber vetten en dergelijke. En ik herinner me dat mijn vader toen een idee had, want die nodigde mijn oom uit om mee te gaan voor het vervoeren van het bootje. Mijn oom Klaas, mijn oom Klaas zat op de binnenvaart gezeten. . Woonde aan de Ganzevoort Singel. Dan had ik kon kijken naar het open en dichtgaan van de brug, maar kon je af en toe daar nog eens de schepen voorbij zien gaan. Hij was gepensioneerd binnenvaartschippers en het leek me vader een goed idee om hem mee te nemen. Hij had in ieder geval vaar ervaring. Ik herinner me nog dat we naar Zoutkamp gingen en dat daar dan inderdaad ook het bootje wat we hadden hadden gekocht. In het water zagen drijven. En het was crèmekleurig. Was het. En als je het zo zag liggen in die haven van Zoutkamp, dan was het eigenlijk heel licht. Vond ik het. Ik vond het ineens een heel licht ding. En uhm. Mijn vader had de tocht helemaal uitgestippeld, want hij wilde met dat lichte bootje wilde hij het Van Starkenborghkanaal vermijden. Euh. En we besloten, dus hij besloot is dat we een tocht moesten maken. Eerst een heel stuk over het Lauwersmeer. Was er dan flink hoog op het Lauwersmeer zouden zitten, dan zouden we links kunnen afslaan op het Dokkumer Diep en via Dokkumer Diep. Zouden we dan Friesland in varen? Maar het waaide nog al die dag, maar ik moet jullie zeggen nu ik eraan terugdenk. Ik wist niet eigenlijk precies dat waar je ook werkelijk meteen gevaarlijk zou kunnen zijn. Ik bedoel, je moet wel echt eerst weten wat voor invloed dat heeft op zo'n bootje. En in zo'n haven viel het eigenlijk ook nog enorm mee. En we hadden ons allemaal er immers ook bij. Die was wel zijn bril vergeten. Hij was oud en was zijn bril vergeten. Maar wat hij niet vergeten was, was zijn Flagg, zijn Esso vlag van het binnenvaartschip waar vroeger nog mee had gevaren en hij vond dat dat op dat plastic bootje moest. Dus wij varen daar. Met z'n vieren varen wij de haven van Zoutkamp uit Lauwersmeer op. Toen begon het al vrij snel, begon al vrij snel en je zag eigenlijk helemaal niemand op dat hele Louwerse. Wij met z'n vieren voor het eerst op de foto. Op Lauwersmeer en er waren echt al witte koppen op de golven. En het rare was. Ik wist ook niet precies wat je daarbij moest voelen in de zin van. Het was ook wel sensationeel. Het slaan van het scheepje op die golven was eigenlijk ook best wel sensationeel. En mijn broer en ik keken elkaar ook aan met zoiets van nou als dit het is varen, dan is het misschien. Dan is het. Dan is het misschien sensationeel en prachtig. Maar het was toch ook een beetje gevaarlijk. En het werd met name gevaarlijk op het moment dat mijn vader vond. Na een tijdje, want je moet je voorstellen. V. W. Verder. We keken ook voor het eerst op een kaartje water kaarten om Klaas die dat zou kunnen doen kon dat niet, want die had zijn bril niet bij zich. En we zagen eigenlijk dat we steeds niet eigenlijk nauwelijks op schoten om die afslag te kunnen krijgen naar het Dokkumer Diep. En het die die de wel tonen met tonnen, met met nummers. Maar het duurde heel lang. Het duurde héél lang in het broek. We kwamen ook eigenlijk nauwelijks voorbij op een gegeven moment kwam het moment en ik keek naar het gezicht van mijn vader. En toen dacht ik van. Het is niet in orde, want hij was bang en hij keek naar om Klaas. Met zoiets van is dit nog in orde? Hoort dit nog bij Phara? Maar, want hij wist dat ook niets en. Maar eigenlijk wist om Klaas het op dat moment eigenlijk ook niet. Ik herinner me dat mijn vader ons naar binnen stuurde en ik herinner me nog heel goed dat hij, mijn broer en ik in dat kajuiten zaten. Voor het eerst. Het stond nog naar de polyester en dat water, dat bruiswater tegen de voorkant van dat van Van van dat kajuiten voelde opkomen en we elkaar aankeken. Ik dacht van dit is niet goed. Dit is niet goed en een gegeven moment besloot mijn vader om terug te varen. Het is toch het Van Starkenborghkanaal en ik herinner me overigens bij het Van Starkenborghkanaal dat we inderdaad op het kanaal een hé, een een een gewoon een speelbal waren van de golven en de golven van de die voorbijkwamen. En dat we op een gegeven moment op de gaarkeuken sluizen aankwamen. Eerste keer de sluizen. Ik heb daar geleerd dat je je schip daar niet in vast moet maken. Enerzijds. Dat was wel na te gaan om, die dat nog aan ons kon uitleggen. Later zijn we op een goeie manier zijn we nog door die sluizen heen gekomen. Ik herinner me nog wel een enorme, want dat was ik vergeten te zeggen. Omdat om Claes de binnenvaart gewend was, was eigenlijk bij. Qua motoren was hij gewend om vol gas te geven. En dan duurde het heel lang natuurlijk voordat zo'n binnenvaartschip een beetje in beweging kwam. Maar als je op zo'n klein ding vol gas gaf, dan staat een roller achterover in dat schip. En eigenlijk kreeg je dat de hele vaart niet door. Dat had dat. Het was eigenlijk steeds ooit. Ook bij het bij de sluis, bij de gaarkeukens sluizen waar we ook nog een enorme dreun maakten. En eigenlijk, dat was echt zo sneu dat de zijkant van het scheepje al zo'n deuk kreeg. Teer van een dukdalf werd ook nog achtergelaten. Dat heeft echt tijdenlang nog bij de eerste vaart. Was het echt op dat dat moment al helemaal ontzet het schip maar iets verderop voorbij het Van Starkenborghkanaal? Mocht je dan toch in een gewoon diep in. Ik weet niet meer welke diep dat was en werd het ook rustiger en herinner ik me ook nog bij mezelf dat ik dacht van het is misschien toch ook wel leuk dat want. Het was rustig en er kwamen scheepjes voorbij en dergelijke. En we zouden op een gegeven moment ook ons eerste brug gaan doen. Dat wil dus zeggen dat je dus op een toeter moet blazen, zodat de brugwachter hoort van A. De brug moet open. Ik herinner me dat we dat deden dat vrij lang duurde voordat de brugwachter ons hoorde, maar op een gegeven moment had de brugwachter ons dan toch gehoord. En juist op het moment. Dat om Claas vol gas wil geven om met het scheepje door de brug te gaan die langzaam openging, gaf ie wel heel veel gas. Maar het schip bewoog niet. Wat was er gebeurd? De zogenaamde breek pen was geknapt. Het brengt pen is een pen, waardoor als er een plastic zak in je schroef terechtkomt, de motor niet door blijft draaien, maar het eigenlijk een pen breekt, waardoor de schroef stilstaat. De motor maakt wel heel veel lawaai, maar een schroef blijft stilstaan. En net op het moment dat die brug openging en om Claas vol gas geeft, komt er blijkbaar een plastic zak in. Want wij gingen niet vooruit en ik herinner mij dat mijn broer voor op het schip stond en er was al wat spanning gekomen tijdens de tocht. Op dat scheepje mijn broer stond voorop met een stok en een en met haar pink haken aan om af te houden. En net op het moment dat die brug opengaat en oom Klaas vol gas geeft. Maar het scheepje eigenlijk alleen maar van de brug weg drijft, zegt mijn broer voorop, met die stop in zijn hand tegen mijn oom vooruit. Langzaam en heel langzaam blijven we zo verder terug van die brug. En zie. Nog in de verte hoe de brugwachter de brug weer dicht doet. Daar is dit laatste gedeelte van het verhaal bij de brug. Vertelt mijn vader nog altijd op verjaardagen. Maar als ik hem dan vraag over het Lauwersmeer. Toen zag ik laatst pas. Dat die naar me keek en zei Win waren wel kernfusie. Je hoorde een verhaal van Willem de Wolf. Willem is theatermaker bij het Vlaams-Nederlandse theatergezelschap De Koe. Dat is het enige toneelgezelschap waar ik al jaren geen voorstelling van gemist heb. De Koe weet als geen ander poëtische teksten te verpakken in een slapstick grenzend spel. Zware thema's worden bij de koe licht en lichte thema's krijgen onverwacht veel gewicht. Het is moeilijk te beschrijven, maar iedere keer dat ik ze gezien heb, kom ik zwaar geïnspireerd naar buiten. Helaas is dit geen makkelijk jaar voor theater, maar in hun laatste voorstelling Dnl is een aangekomen is het toch weer gelukt iets te maken dat erg past bij dit moment. Voorstelling is literair grappig en aangrijpend tegelijk. De volledige speellijst staat op www. Punt De koe E.P. Daar kun je je ook inschrijven voor een nieuwsbrief, zodat je ook op de hoogte bent van hun voorstellingen. Als de zalen weer helemaal opengaan. De vertellers bij toerbeurt worden begeleid door onze redactie. Paulien Cornelisse en Maarten Wester. Geen Rosa van Toledo, Sanne Pols en mijzelf. Wertheimer productie verslaving techniek voor. Deze aflevering was in handen van Bram Denhaen Podcast Gijsbers van land. Dit was aflevering 274. Bedankt voor het luisteren. Vergeet niet als je ooit met de Shetland van Zoutkamp naar Grouw wilt varen. Vergeet dan niet om eerst een oude Esso vlag te hijsen.