Echt Gebeurd - Afl. 279 Leraren en leerlingen: Johan Goossens

Welkom bij aflevering 279 van Echt Gebeurd, de podcast waarin waargebeurde verhalen worden verteld door de mensen die ze zelf hebben meegemaakt. In deze aflevering een verhaal dat Johan Goossens in november 2012 alweer bij ons vertelde tijdens een verhaal een middag met als thema leraren en leerlingen. Ik was achttien en ging naar Afrika om om vrijwilligerswerk te doen om kom iets goeds te doen, om de wereld een beetje. Nee, het was ook moet ik wel zeggen, het was een. Het was een rage, eigenlijk. Iedereen die klaar was met zijn middelbare school en even niet goed wist wat hij wilde studeren of met z'n leven aan moest. Eigenlijk iedereen die totaal het padje kwijt was. Die ging naar de naar de derde wereld om vrijwilligerswerk te doen. En ik ging naar Ghana, want daar spreken ze Engels en nam ik wou les gaan geven. Want dat leek me echt heel gaaf. En dan heb ik. Ik weet nog dat ik bij het intakegesprek ook heb gezegd. Waarom wil je lesgeven? Dat ik zei to teach is to multiply opgezochte in het woordenboek en. Multiplayer knolletjes bij Sherri, en een sjaaltje sherrif perrons en een perron Cherrad de Gilette. En ja, in die entreehal continent wil wie, zou zeggen. Maar ik geloof wel dat mij dat ik echt oprecht iets goeds wilde doen, want ik ik. Ik had het altijd. Ik gaf ook iedere maand geld aan terrine zon en ik heb dat eigenlijk altijd al gehad. Ik heb de laatste een oud spaarbank boekje nog van mezelf gezien dat ik op mijn elfde tien gulden heb overgemaakt aan de watersnood in Limburg. Dus ja, serieus. En dus zat er al echt een kern van idealisme in mij. En toen kwam ik terecht in Ghana en een dorpje wat bekendstond als het moeilijkste. Een project dat een dorpje heette. Acacia Boem. En dat is nou ja, is dat van A. Het is de acacia coco dood zeg maar en kan kaboem. En het is in een dorpje van ongeveer 100 mensen. En daar staat een schooltje. En dan staat n n huisje waar u. Met twee Nederlandse meisjes kregen we een heel schattig roze huisje met een met een met een dak van asbest. En euh ja, dat dat het was gemaakt door de dorpelingen had een dak gemaakt en een huisgemaakt en een dak van asbest. Dat was, want dat was dan als duurder dan ijzeren golfplaten. En daar zaten we dan. En er was een schooltje met maar één leraar. Die gaf iedereen les op dat schooltje. En dat slot was eigenlijk een ijzeren afdakje. En dan een roestige en roestig afdakje, een bamboe schutting eromheen. En dan waren drie klassen. De eerste dag dat we daar kwamen. Zij die. Je mag kiezen, welke klas wil je? En toen heb ik gewoon maar de oudste klas aangewezen. Klas 2. Dat de kleuters klas ene kans 2. En toen kreeg ik klas 2. Dat moment was ik echt helemaal gegrepen, want toen mocht ik echt lesgeven, had ik mijn eigen klas. Vijfendertig kinderen tussen de tussen de 6 en 8 jaar en die mocht de hele dag lesgeven. En het was eigenlijk fantastisch omdat je iedere dag dat je wakker en het was, die sliep slecht en zou het als heet. En er was geen. Geen elektriciteit, geen airconditioning, geen stromend water. En slecht geslapen. Ging je douchen met je emmertje een douche en dan kwam je weer terug met het zoals je eigenlijk al helemaal bezweet en een podium is aan een korte broek met je sandalen. Dan die klas in. En dan. Ja, gewoon heel plakkerig. En dan sporen al die kinderen op. En allemaal in een schooluniform, een bruine en een geel schooluniform. En dan een stofwolk op. We komen uit één mond. So good morning. En er was. Ja en. En dan zei good morning shoulder, hoor je al zei ze Weaving, thank you. En dan begonnen met lesgeven. En dan ging ik schrijven, lezen, rekenen, gymnastiek, en education. Ik gaf eigenlijk alles en zelfs in het fantini in de lokale taal heb ik uiteindelijk les gegeven omdat ik dat een beetje onder de knie begon te krijgen en aan dat dat deed de hele dag en er zouden ook. Vlak voordat de school begon hadden ze een assembly dat alle leerlingen samenkwamen en een hele lange rij moesten gaan staan. Dan moesten ze het volkslied zingen Gables Homeland Gana en het onze bidden. En daarna werden ze vaak euh. Vlak voordat ze de klas in marcheerden. Dan moesten ze altijd een liedje zingen voor Marching to our classes en werden ze geslagen met. Heel vaak omdat ze vaak waren mensen te laat of zouden hele vieze schoenen of vieze vieze nagels en gaan. het heel normaal om leerlingen te slaan, kinderen te slaan van jonge leeftijd met met een stok en een rietje een stok. Die kun je daar kopen op de markt, bij een kraampje voor school spulletjes. Dat is echt waar. Dat is echt waar. Je hebt van die kraampjes. Dan heb je de schriftjes en pennen en stokken en de hele. En de leerling werd er keihard geslagen en dat is om allerlei redenen. En er werd van mij ook verwacht dat ik ze ging slaan. Dus die leraar zei Johan, hebt to bite. Als dan als ze dan druk waren, dan kwam John hebt biedt en children arbeid heeft je down beat em. Never be good. Ik zeg nee nee, ik ga geen kinderen slapen en aan. Maar die moeders stonden ook rond mijn klas. Want was er niet zo gek veel te doen in het dorp en die stonden zo over het hekje. En als die kinderen druk waren, want die waren heel druk, want ze hadden honger. En uhm en ze wisten dat ik niet sloeg, te zwaar voor mij, ontzettend druk. En die moeders, die gingen zich dan mee bemoeien, zeggen ze. Die zijn dan slaven zijn slaven. Nou en als ik echt niet sloeg, dan kwamen die moeders gewoon mijn klas in en die sloeg echt. Die hadden echt enorme, want die hadden niet. Die hadden geen professioneel onderwijsmateriaal dus, dus die sloeg dan keihard om zich heen. En als die moeders niet deden kan die leraar die leraar zijn. Die moeten ze wel slaan. zijn als hij die klas en ik heb hem enge lessen gegeven. Hij stond altijd als leerling, zei. Wat had Kouvelis 5 keer 2 en als een leerling het dan niet wist te lang duurde, dan sloeg je zo'n kaart. op z'n hoofd of haar hoofd en hoofd de pijnlijkste dingen. De rug is ook heel pijnlijk. Billen ook mijn hoofd is eigenlijk heel pijnlijk en benen ook. Ik zag. Ik heb het zelf een keer bij mezelf geprobeerd, gewoon om te kijken. Hoe voelt het nou als er op mijn been? Het is eigenlijk nou. Het is pijn die pas na een paar seconden merkt is dat je denkt oh, dat valt wel mee. En zo en dan voel je t nog echt. Een halve dag erna werden. En ja, ik heb zelfs een leraar gewoon. dat was ie weer. Die heeft gewoon een keer. Ging de tafel van 5 uitleg inderdaad. En was een leerling die snapt het niet. Die sloeg drie keer en zei ik ga je maar de klas uit en ging de rest van de klas nog een keer uitleggen. Dat was de pedagogische systemen dus echt waar. En ik was eigenlijk ook een beetje. Ja, ik weet nog wel een keer was een meisje als ze naar de wc ging, dan moest dat zeggen sur en going to urineert. Maar er was één meisje, die vond het niet uitstaan. Ik zeg wat zeg je nou? Sjoera en D'Antoni niet? En bedankt. Wie die niet zijn vond ik zo scheten. Dus ik zeg tegen die uit. Zijn Linda die zelf een boontje? Wie niet dat Linda Linda was, hier en daar werd geslagen? En sterker nog, hij de rest van de dag heeft ie alle lessen geschrapt en heeft die hele school bij elkaar geroepen en heeft ie op wordt geschreven aan Going to need. En dan moeten ze dat. I'm going to do you really need? En we zaten met het huisje op een berg dus hoorden dat galmen omhoog. Het ergste was als de schoffies geïnd werden, de school bijdragen. Dat was een cent of 5. Echt heel weinig geld hield mij wel te veel geld voor heel veel leerlingen en die kwamen dan naar school en ze ook niet. Die moesten dan op een bank liggen en dan ging hij ze slaan en mijn klas. Omdat mijn klas de oudste was moesten ze die leerlingen vasthouden. Dus die kinderen die kleuters werden vastgehouden. Die kinderen uit mijn klas terwijl ze geslagen werden. En die leerlingen van mijn klas vonden het leuk. Want dat is zo'n doorleefd, keihard en het is de humor. Ligt een beetje in fan van. Haha, je hebt aids. Dat is een beetje de dingen. Ze lachen echt als iemand anders pijn lijdt. Dat was in mijn dorp zeker. En ja, dus als iemand geslagen werd werd er ook vaak gelachen. Ja en in mijn klas. Ik had er een paar hele leuke leerlingen, eigenlijk bijna allemaal. Maar dat is een jongetje,, die eisen. Die kwam vaak s avonds bij ons thuis, heel veel leerlingen die in ons dorp Boniface zelfs bij ons thuis een beetje voor de gezelligheid. En hij was. Hij had echt de dikste honger buik van van al mijn leerlingen. Een hele dikke en er was heel leuk. Hij was gewoon heel. Ik weet niet te schatten ofzo. Hij. Ik heb een keer mee naar de stad genomen, heel naar Keep Coast. Toen heeft hij bijvoorbeeld voor het eerst de zee gezien en daar is ie helemaal stil van. En toen kwam ik terug in het dorp en toen zeiden ja en hij was zo groot en IJzerkaai altijd honger. Hij zat in de klas. Vooraan zat ie vaak met z'n buik zo keihard tegen z'n tafel aan te duwen. Met zo'n pijnlijk gezicht. En ik realiseerde me eerst nooit wat het was, want ik dacht waarom doe je dat als het zo'n pijn doet? En toen dacht ik dat is volgens mij wat wij dat vroeger deden als ze een muggenbeet hadden. Dan dat je gewoon zo'n tijd zo'n cruise inzet. Dat het effe gewoon pijn doet in plaats van dat je altijd maar weer die je hebt. Ik was altijd altijd honger en dorst. Ja ja, ook vaak huilen van de honger en moest zwaar. Ik kon niet slapen van de honger en ik probeerde altijd al iets te eten geven of een eigen persoon moet aan niemand laten zien. Maar dan ja, maar was ook ontzettend onhandig. Dus dan kwam ik alleen maar naar buiten. die ik heb een eigen kregen. Nou mocht ik natuurlijk al het hele dorp een ei geven. Dus ik heb keer een catapult voor hem gekocht, want hij jaagt altijd op. Die kon ie dan opeten. En ja, nou goed. En toen en, in mijn klas werden dus tijdens de les geven. Zaten die moeders van Jan Slaats nou aan die leraar? Zijn die leraar? Die bleef heel vaak weg. Ik was vaak hele dagen weg. En Didi die die die vandaag dagen niet. En een waar die kinderen gewoon niet te handhaven omdat ze gewoon niet geslagen werden. En toen heb ik wandaad. Op één dag heb ik, op een gegeven moment was ik. Als ik zo gehad heb ik één meisje kaarten met een stok op haar hoofd geslagen, maar niemand ging lachen. De hele klas werd muisstil en die zeiden. En nou goed, die die de. Die dag bleef het rustig. En toen dacht ik van nou ja, dat. Dat komt er ook van en dat krijg je er ook van. Een H. H. Moeten ze maar gewoon normaal doen. En zo weet je wel dat we het dan een beetje goed te praten voor jezelf. Maar s avonds was ik in mijn hutje en toen kwam. Die kwam aan, maar die klopte op mijn deur. Ga naar kloppen. Maar ze zeggen Kokorico. Dus dat betekent klopt, klopt. Euh, apart gaan voor je deur staan, zegt ze. klopt,. En dan is er geen binnen. Nou en dan, dat was die avond. En toen kwam die mijn kamer in en toen zij die acht jaar oud zei Sir en want de top. Ja, ik en zei today sorte. Dé hit monniken. Ik zeg Yes, why zegt nou die. is erbij. En toen zij die ik wat ik zeg. Maar ik zeg eigenlijk fuck waar je iets bits children everybody madrazo by the children de titel Bidet Children. En toen zij die was jaar oud, zei But not you ok. Hij zei it's not you. En daar moet ik nog altijd aan denken als je in een situatie zit dat je denkt te ontsnappen aan van acht jaar die dan zegt Sorry, it is not yet. Dat was een verhaal van Johan Goossens echt gebeurd. Luisteraars van het eerste uur kwam het verhaal misschien bekend voor. Dat komt doordat het alles eerder op deze podcast is verschenen. In onze beginjaren, maar om de een of andere onverklaarbare reden is die aflevering al lang geleden zoekgeraakt. Gelukkig hadden we die opnamen gemaakt door onze technicus Nicolaas Vrijman nog in ons archief. En omdat het zo'n mooi verhaal is, bieden we jullie gewoon opnieuw aan. Johan Goossens is tegenwoordig geen leraar meer, maar cabaretier en schrijver. Momenteel toert hij door het land met zijn voorstelling In het beste geval, die hij twee keer per avond speelt voor dertig man publiek. De redactie van Echt Gebeurd bestaat uit Micha Wertheim, van Toledo, Maarten Wester Veen en mijzelf Paulien Cornelisse. De productie doet Eva Saving. De podcast wordt gemaakt door Gijsbert van der Wal. Dit was aflevering 279. Tot volgende week. En vergeet intussen niet To teach is to Malte Play. Wil je na het luisteren van deze podcast nog meer podcast ontdekken? Dat kan gemakkelijk via de Norgay Audio App. Deze app helpt jou bij het vinden van de beste, mooiste en belangrijkste podcasts uit het binnen en buitenland. Download dus nu de NRC Audio App.