logo
Listen Language Learn
thumb

Echt Gebeurd - Afl. 290 Misdaad en straf: Dorine Wiersma

-
+
15
30

Een korte cursus parkeerfraude. Uw cursusleider is Dorine Wiersma.

Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Voordat
we
beginnen
met
het
verhaal
eerst
nog
even
dit.
Ga
ook
fris
van
start
met
HelloFresh.
Met
de
maaltijdboxen
van
HelloFresh
ontvang
je
wekelijks
precies
de
ingrediënten
die
je
nodig
hebt
voor
een
smakelijk
en
gevarieerd
weekmenu.
Super
vers
en
bij
je
thuisbezorgd
wanneer
het
jou
uitkomt.
Je
kunt
elke
week
kiezen
uit
meer
dan
20
recepten
waarmee
je
altijd
in
vier
tot
zes
stappen
een
heerlijke
maaltijd
op
tafel
tovert.
Ga
nu
naar
HelloFresh
S.L.
En
bij
je
eerste
bestelling
de
code
Hello!
Echt
gebeurt
in
voor
in
totaal
wel
45
euro
korting
op
je
eerste
drie
boxen.
En
dan
nu
snel
door
naar
de
podcast.
Welkom.
Dit
is
aflevering
290
van
Echt
Gebeurd!
De
podcast
van.
Waargebeurde
verhalen
worden
verteld
door
de
mensen
die
ze
zelf
hebben
meegemaakt.
In
deze
aflevering
een
verhaal
dat
Dorine
Wiersma
in
september
2009
vertelde
verhalen
middag
met
als
thema
Misdaad
en
straf.
Mijn
verhaal
begint
in
2006.
Toen
ging
ik,
toen
kreeg
ik
een
heel
mooi
vrijstaand
villaatje
aangeboden
van
het
antikraak
bedrijven
waar
ik
toen
voor
woonde
van
Van.
Het
was
echt,,
vrijstaand,
met
mijn
eigen
tennisbanen
naast
eekhoorntjes
in
de
tuin.
Echt
helemaal
idyllisch,
veel
groen.
En
wat
er
wel
zo
was
dat
het
een
stuk
verder
weg
was
van
mijn
werk.
En
ik
werkte
toen
trouwens
nog
steeds.
Ik
werk
twee
dagen
in
de
week
als
gitaar
YUV
op
een
muziekschool
in
Utrecht
en
Den
Dolder
was
toch
net
een
beetje
ver
weg.
Dus
Dorine
Wiersma
ging
met
de
auto
naar
haar
werk.
En
uiteraard
moest
ik
dan
natuurlijk
parkeergeld
betalen.
4
euro
80
per
uur.
Toch
beste
veel
geld.
En
eigenlijk
vond
ik
dat
nog
niet
eens
het
ergste.
Maar
wat
ik
ook
heb
is
dat
ik
echt
zo'n
notoire
vijf
minuten
te
laat
komen
ben.
Dus
dan
kwam
ik
aangereden.
Had
ik
een,
had
ik
een
parkeer
kaartje
gekocht
en
was
gewoon
allemaal
een
hoop
stress.
Weet
je
wat
met
zo'n
kaartje
op
het
laatste
moment?
,
op
een
dag
reed
ik,
reed
ik
naar
mijn
werk
en
ik
kwam
daar
aan.
En
op
mijn
dashboard
lag
het
parkeerkaartje
van
gisteren.
Op
mijn
dashboard
lagen
ook
allemaal
dorre
blaadjes,
die
waren
daar
naar
binnen
gewaaid
door
het
buitenleven
in
Den
Dolder
liet
ik
het
raam
openstaan.
Het
was
allemaal
gewoon
troep.
Eigenlijk
mijn
auto
in
gewaaid
en
dat
lag
op
dat
dashboard.
Die
blaadjes.
En
toen
dacht
ik.
Als
ik
zo'n
blaadje,
want
het
ligt
er
allemaal
zo
goed
als
ik
naar
zo'n
blaadje
een
beetje
op
dat
parkeerkaartje
schuif
je
gewoon
net
niet
die
datum
helemaal
kan
zien.
Dat
weet
je
wel
eens
kijken,
want
het
werkt
of
dat
weg
heeft
en
dat
scheelt
ook
echt
enorm
veel
tijd.
Die
blaadjes
zo
gedrapeerd
en
ik
gitaarles
geven,
weet
je
wel
aan
het
eind
van
de
dag.
Ik
kom
naar
buiten.
Ik
had
geen
bon.
dat
had
goed
gewerkt,
dus
dat
ging
ik
natuurlijk
nog
een
keer
doen.
Weet
je
wel.
En
dan
was
het
bijvoorbeeld
september.
Je
moet
niet
de
maand
verdoezelen,
want
het
is
gewoon
de
dag.
En
dan
was
het
weer.
Daarna
werd
het
oktober.
Dan
kocht
ik
een
kaartje
en
dan
ging
ik.
Dat
weet
je
al.
De
hele
maand
oktober
gebruikte
ik
dat
kaartje.
Op
een
gegeven
moment
ging
het
wel
een
paar
keer
mis
en
toen
had
ik
gewoon
één
of
twee
keer
had
ik
een
bon
gekregen.
En
toen
was
de
GONA
toch
iets
in
mijn
brein
op
gang
gekomen.
Beetje
ziek
misschien
ook
wel,
maar
in
ieder
geval
ik
kon
er
gewoon
niet
meer
mee
ophouden.
Toen
bedacht
ik
van
ja.
Ik
ben
eigenlijk
best
wel
een
nette
wereldburger.
Ik
ben
ook
echt
niet
iemand
die
die
iets
jat
ofzo
uit
de
winkel.
Dat
durf
ik
allemaal
niet.
Ik
heb
het
drie
keer
in
mijn
leven
gedaan
met
drie
keer
betrapt.
Mijn
moeder
had
dit
alles
door.
Dus,
weet
je
wel,
ik
ga
niet
moeilijk
zitten
doen
of
de
boel
zitten
oplichten.
Maar
goed,
met
de
parkeerwachter
was
het
gewoon
anders.
Ik
kon
gewoon
niet
meer
mee
ophouden.
Dus
toen
bedacht
ik
van
ja,
als
ik
nou
gewoon
die
datum.
Weet
je
wel,
je
moet
dat.
Je
moet
gewoon.
Die
datum
moet
anders.
Toen
had
ik
had
ik
dus
creatieve
inval.
Ik
dacht
als
ik
de
datum
uit
een
ander
kaartje
knip
en
plak
dat
daar
op.
Dat
moet
dan
toch
heel
erg
goed
kunnen
werken.
En
toen
ben
ik
naar
de
naar
het
postkantoor
gegaan.
Ik
heb
een
Pritt
stift
gekocht
en
een
schaar.
En
ja,
ik
had
maar
wat
ouwe
parkeerkaartje
is.
Dus
dan
knipte
ik,
had
ik
bijvoorbeeld
kaartje
van
13
september
en
knipte
ik
uit
een
ander
kaartje
een
en
dat
plakte
ik
op
die
3
van
de
13.
Dan
was
het
14september
echt
prima.
Op
een
gegeven
moment
had
ik
ook
weer
gewoon.
Ik
moet
altijd
alles
eerst
verkeerd
doen
voordat
het
allemaal
goed
gaat.
In
ieder
geval.
Ik
was
wel
zo.
Op
een
gegeven
moment
had
pas
zo'n
kaartje
wel
een
beetje
beduimeld
van
alle
Pritt
en
zowat
erop
zat.
Dus
ik
ging
op
tijd
aan
een
nieuw
kaartje
kopen
en
dan
kon
ik
dan
gewoon
weer
een
tijdje
meevoert.
Op
een
gegeven
moment
was
ik
zwanger,
werd
ik
zwanger
zou
ik
zeggen.
En
ja,
dat
mag
wel
bekend
zijn
dat
je
hoofd
dan
toch
ergens
anders
zit
en
zoom
en
dat
hele
parkeer
gebeuren.
Ik
werd
eigenlijk.
Ik
werd.
Ik
werd
steeds
nonchalanter
en
het
lukte
ook
steeds.
Ik
bedoel
die
parkeerwachters.
Ze
kijken
ook
niet
goed.
Dus
ik
was
gewoon
heel
erg
overmoedig.
En
ik
ging
ook
gewoon
helemaal
geen
nieuwe
kaartjes
meer
kopen.
Ik
jaste
gewoon
dan
die
datum
eroverheen
en
op
een
gegeven
moment.
Dan
was
het
dus
echt
zo'n
heel
parkeerkaartje
en
ik
gooide
het
gewoon
onder
het
dashboard.
Ik
ga
les
geven.
Nou,
ik
ben,
ik
niet.
Met
mijn
vierde
of
vijfde
leerling
ben
ik
bezig
en
ineens
wordt
er
aan
de
deur
geklopt.
En
daar
stonden
drie
agenten
drie
ook
niet
één,
maar
drie
Sixt.
Ik
schrok
nogal
dat
het
erg
was.
Ik
zat
daar
een
7
jarig
snoezig
meisje
gitaarles
te
geven.
Die
agenten
kwamen
binnen,
ook
echt
zo
groot.
Helm,
brede
schouders.
Het
was
gewoon
echt
eng
voor
haar,
denk
ik.
Ik
vond
het
zelf
ook
niet
echt
heel
prettig.
En
of
ik
dan
Dorine
Wiersma
was,
zeg
in
zekere
zin
ja.
En
of
ik
dan
in
het
bezit
was
van
een
rode
Citroën
ZX?
Ja,
dat
klopte.
,
wij
hebben
hier
dit
parkeerkaartje
gevonden.
Had
ik
dus
maar
de
achterdeur
open
laten
staan
en
had
toch
een
gegiste
parkeer.
Wacht,
die
had
het
gezien.
Ik
zie
niet
helemaal
in
orde
was
met
het
kaartje,
dus
of
ik
dan
even
mee
wilde
komen.
Ik
zeg
het
toch
echt
gitaarlessen
aan
het
geven.
Weet
je
wel,
ik
ben
klaar
om
halfzeven.
Ik
kom
naar
het
bureau
en
handel
ik
het
wel
af.
Nou,
echt
niet
dus.
Ik
vind
het
gewoon
echt
nog
net
niet
in
de
boeien
geslagen.
En
ik
moest
gewoon
meekomen.
Dus
ik
zeg
tegen
het
7
jarige
kind
ja
sorry
juffrouw
wordt
even
ingerekend,
maar
even
iets
voor
jezelf
doen.
Ga
maar
al
je
liedjes
oefenen
die
het.
Hebt
gehad?
Nee,
nee,
het
was
gewoon
heel
raar,
dus
ik
werd
gewoon
daarna
met
drie
agenten
ook.
Met
al
die
bombarie
ben
naar
boven.
Allemaal
collega's.
Dorien.
Het
is
gebeurd.
Dus
ik
mee
naar
die
auto
in
en
zat
er
dus
met
die
drie
agenten
buiten.
Stonden
dan
nog
twee
gisteren
parkeerwachters
die
het
dan
gezien
het
ontdekt
hadden?
Dus
ja,
zeg
maar
met
zijn
allen
toch
vijf
knakker
worsten
op
de
been
voor
één
vervalst
parkeerkaartje
mag
verder
niet
over
oordelen.
Maar
goed.
Hoe
dan
ook,
ik
dus
ik
moest
die
auto
in
en
in
die
auto
ging
de
agent
achterin.
Die
ging
mij
mijn
rechten
voorlezen,
want
die
ging
ook
vertellen
wat
mij
dan
allemaal
te
wachten
stond.
Ja,
en
wordt
nu
naar
het
bureau
meegenomen
en
dan
word
je
straks
word
je
gefouilleerd.
O
ja,
die
agent,
die
stonk
enorm
uit
zijn
bek.
Ik
was
zes
weken
zwanger
en
dan
ben
je
dus
ja,
je
bent
gewoon,
je
bent
gewoon
snel
misselijk.
Ik
was
enigszins
misselijk
van
angst.
Weet
je
wel,
ik
zat
daar
niet
in.
Gent
zat
maar
goed
tegen
me
aan
te
praten.
Ik
denk
van
oh
God,
ik
ga
gewoon
straks
kotsen
hier
in
die
auto,
dus
ik
ging
gewoon
het
toch
een
beetje
zo
zitten.
Opzij
van
ik
luisterde
wel
en
ik
zei
af
en
toe
wel
ja
en
nee.
Totdat
die
agent
is.
ja,
mevrouw,
kunt
u
mij
misschien
aankijken
als
ik
met
als
ik
tegen
praat?
Ik
dacht
weet
je
wel,
ik
kan
hier
niet.
Ik
kan
niet
grof
vervelend
gaan
doen,
maar
wat
moet
ik
zeggen?
Dan
heb
ik
het
gewoon
gezegd.
Ja
ja,
ik
zeg
van
ja
ja,
ik
wil
u
wel
aankijken.
Maar
het
geval
wil
dat
ik
zwanger
ben.
Ik
ben
echt
op
het
moment
enorm
misselijk
en
ik
ben
bang
dat
als
ik
u
aankijken,
dat
ik
dan
moet
kotsen
wat
u
recht
uit
uw
mond.
Ja,
ik
was
echt
wanhopig.
,
goed,
die
collega's,
die
konden
er
nog
wel
om
lachen.
Hij
is
zelf
niet
zo
heel
erg.
Ik
meen
dat
bureau.
gegeven.
Jaja,
we
gaan
dan
een
vrouwelijke
agent
halen
om
je
te
fouilleren.
Ik
stond
daar
zo.
Ik
had
zo'n
spijkerbroek
aan
god.
Maar
even
je
gaat
toch
voelen
of
je
nét
iets
hebt
met
je
al
in
mijn
tas
was
al
afgepakt
en
onderzocht
op
wapenbezit
een
vreselijke
ziekte
in
godsnaam.
voelen
in
de
zakken
en
toen
viel
ik
bijna
flauw.
Toen
voelde
ik
achter
in
mijn
zak.
In
mijn
kont
zak
voelde
ik
een
hele
grote,
dikke,
vette
prop
bezitten.
En
dat
was
dus
een
prop
met
allemaal
verknipte
parkeerkaartje
is
een
prop
met
arm.
Ik
denk
godver.
Weet
je
als
ze
dat
gaan
fouilleren
zo
en
ze
komen.
Kan
ik
ook
niet
meer
zeggen
dat
ik
het
maar
één
keer
heb
gedaan
en
weet
ze
gewoon
dat
het
dagelijkse
kost
is.
Dat
moet
ik
gewoon
niet
hebben.
Dus
toen
heb
ik
daar
brood,
er
gewoon
even
niemand
keek.
Heb
ik
die
prop
uit
mijn
zak
gehaald
en
die
heb
ik
zeg
maar
in
mijn
bilspleet
gekocht.
Ja
ja,
ik
moet
er
gewoon
van
af.
Weet
je
nou
echt
gelukkig?
Dat
was
dus
wel
gelukt,
want
niemand.
Niemand
had
dat
verder
door
gehad.
Ik
zat
daar
gewoon.
Nou
toch
wel
trillend.
Als
een
echte
Blatt
zat
ik
te
wachten
op
de
vrouwelijke
agenten
die
me
dan
ging
fouilleren.
Nou
mensen
kwam
er
dus
even
later
aan.
Het
eerste
wat
ik
gewoon
zie,
is
dat
ze
van
die
plastic
operatie
handschoenen
aantrekt.
Het
eerste
wat
je
dan
toch
denkt
de
bedoeling
zit
al
die
films
dat
toch
ingaan.
Snap
je
goed?
Dat
was
niet
zo,
dat
schijnt
gewoon
normaal
te
zijn.
Maar
goed,
ik
stond
dus
redelijk
zenuwachtig
en
het
ging
gewoon
gelukkig
goed.
Niet
die
prop
gevonden.
En
toen
ben
ik
Daya,
toen
ben
ik
dus
zwangere
wel
daar
in
de
cel
gezet.
Daar
was
niet
zo
heel
veel
aan
en
daar
gingen
we
toch
allemaal
gedachten
door
mij
heen
van
God.
Hier
zit
ik
nu
met
mijn
ongeboren
kind.
Ik
zal
toch
wel
echt
na
te
denken
over
dingen
enzo.
En
toen
moet
ik
geven,
want
ik
heb
ze
ook
echt.
Drie
uur
wachten,
drie
uur
wachten
op
een
officier
van
justitie
die
me
dan
te
woord
kon
staan.
Op
een
gegeven
moment
was
dat
dan
zo
ver.
Negen
uur
s
avonds.
Werd
verhoord
en
zij
vond
het
eigenlijk
gewoon
een
hele
goede
grap.
Ik
vond
het
echter
een
hele
goede
grap.
En
toen
kreeg
ik
een
boete
van
200
euro.
Op
zich
best
wel
veel
geld.
Maar
ja,
het
scheelde
mij
ook.
Ik
deed
het
al.
Ik
deed
al
zeven
maanden
die
vervalsing.
300
euro
per
maand,
dus
ik
dacht
echt
dat
ze
nog
winst.
En
toen
ben
ik
dus
vrijgelaten,
heb
ik.
Een
paar
weken
later
heb
ik
die
boete
betaald.
,
toen
durfde
ik
het
ook
niet
meer
echt.
Natuurlijk
ik.
Uiteraard
ben
ik
op
een
gegeven
moment
ben
ik
wel.
Het
is
eigenlijk
te
erg.
Maar
goed,
toen
had
ik
weer
een
creatief
inzicht
dacht
ik
ik
moet
natuurlijk
ook
niet
die
datum
vast,
maar
ik
moet
gewoon
de
tijden
vervalsen.
Dat
is
eigenlijk.
Op
zich
werkt
dat
heel
goed.
Het
werkt
niet
meer
met
de
parkeermeters
die
het
nu
zijn,
waar
je
digitaal
moet
op
intypen.
Dat
gaat
niet,
maar
gewoon
bij
die
auto.
Je
hebt
gewoon
een
ander
parkeerkaartje,
je
knipt.
Een
tijd
weet
je
wel,
je
bijvoorbeeld
een
9.
Uit
het
kaartje,
het
andere
kaartje
en
het
plakje
op
de
drie.
Van
de
13
uur
heb
je
er
van
13
uur
heb
je
19
uur
gemaakt.
Als
je
slim
bent,
pas
je
de
prijs
dan
ook
nog
even
aan.
En
klaar
ben
je.
Nou
ja.
Moraal
van
het
verhaal
is
als
je
parkeerkaartje
vervalst.
Doe
het
dan
wel
netjes.
Dat
was
een
verhaal
van
Dorine
Wiersma
uit
de
beginjaren
van
Echt
Gebeurd.
Het
kan
zijn
dat
je
bekend
voorkwam,
want
het
is
lang
geleden
al
eens
op
deze
podcast
verschenen
als
aflevering
9.
Dat
is
één
van
de
drie
vroeger
echt
gebeurd
afleveringen
die
op
onverklaarbare
wijze
zijn
kwijtgeraakt.
En
we
vonden
dit
zo'n
mooi
verhaal
dat
het
gewoon
nogmaals
publiceren.
Dorine
schrijft
trouwens
heel
grappige
en
soms
gewoon
mooie
liedjes
en
daar
maakt
ze
dan
weer
theaterprogramma's
bij.
Echt
iemand
laten
denken
als
straks
de
kassa
van
het
theater
weer
open
is.
Volgende
week
weer
een
geheel
nieuw
verhaal.
Dit
was
aflevering
290.
Bedankt
voor
het
luisteren.
En
vergeet
niet
als
je
met
een
ongeboren
kind
in
een
politiecel
wacht
tot
het
recht
zich
voltrekt.
Misdaad
loont.
En
niet
vergeten
met
de
code
Hello!
Echt
gebeurd
kun
je
tot
wel
45
euro
korting
krijgen
op
je
eerste
bestellingen
bij
HelloFresh.
Precies
de
ingrediënten
die
je
nodig
hebt.
Wekelijks
bij
Thuisbezorgd
Fris
van
start
met
HelloFresh.
Check out more Echt Gebeurd

See below for the full transcript

Voordat we beginnen met het verhaal eerst nog even dit. Ga ook fris van start met HelloFresh. Met de maaltijdboxen van HelloFresh ontvang je wekelijks precies de ingrediënten die je nodig hebt voor een smakelijk en gevarieerd weekmenu. Super vers en bij je thuisbezorgd wanneer het jou uitkomt. Je kunt elke week kiezen uit meer dan 20 recepten waarmee je altijd in vier tot zes stappen een heerlijke maaltijd op tafel tovert. Ga nu naar HelloFresh S.L. En bij je eerste bestelling de code Hello! Echt gebeurt in voor in totaal wel 45 euro korting op je eerste drie boxen. En dan nu snel door naar de podcast. Welkom. Dit is aflevering 290 van Echt Gebeurd! De podcast van. Waargebeurde verhalen worden verteld door de mensen die ze zelf hebben meegemaakt. In deze aflevering een verhaal dat Dorine Wiersma in september 2009 vertelde verhalen middag met als thema Misdaad en straf. Mijn verhaal begint in 2006. Toen ging ik, toen kreeg ik een heel mooi vrijstaand villaatje aangeboden van het antikraak bedrijven waar ik toen voor woonde van Van. Het was echt,, vrijstaand, met mijn eigen tennisbanen naast eekhoorntjes in de tuin. Echt helemaal idyllisch, veel groen. En wat er wel zo was dat het een stuk verder weg was van mijn werk. En ik werkte toen trouwens nog steeds. Ik werk twee dagen in de week als gitaar YUV op een muziekschool in Utrecht en Den Dolder was toch net een beetje ver weg. Dus Dorine Wiersma ging met de auto naar haar werk. En uiteraard moest ik dan natuurlijk parkeergeld betalen. 4 euro 80 per uur. Toch beste veel geld. En eigenlijk vond ik dat nog niet eens het ergste. Maar wat ik ook heb is dat ik echt zo'n notoire vijf minuten te laat komen ben. Dus dan kwam ik aangereden. Had ik een, had ik een parkeer kaartje gekocht en was gewoon allemaal een hoop stress. Weet je wat met zo'n kaartje op het laatste moment? , op een dag reed ik, reed ik naar mijn werk en ik kwam daar aan. En op mijn dashboard lag het parkeerkaartje van gisteren. Op mijn dashboard lagen ook allemaal dorre blaadjes, die waren daar naar binnen gewaaid door het buitenleven in Den Dolder liet ik het raam openstaan. Het was allemaal gewoon troep. Eigenlijk mijn auto in gewaaid en dat lag op dat dashboard. Die blaadjes. En toen dacht ik. Als ik zo'n blaadje, want het ligt er allemaal zo goed als ik naar zo'n blaadje een beetje op dat parkeerkaartje schuif je gewoon net niet die datum helemaal kan zien. Dat weet je wel eens kijken, want het werkt of dat weg heeft en dat scheelt ook echt enorm veel tijd. Die blaadjes zo gedrapeerd en ik gitaarles geven, weet je wel aan het eind van de dag. Ik kom naar buiten. Ik had geen bon. dat had goed gewerkt, dus dat ging ik natuurlijk nog een keer doen. Weet je wel. En dan was het bijvoorbeeld september. Je moet niet de maand verdoezelen, want het is gewoon de dag. En dan was het weer. Daarna werd het oktober. Dan kocht ik een kaartje en dan ging ik. Dat weet je al. De hele maand oktober gebruikte ik dat kaartje. Op een gegeven moment ging het wel een paar keer mis en toen had ik gewoon één of twee keer had ik een bon gekregen. En toen was de GONA toch iets in mijn brein op gang gekomen. Beetje ziek misschien ook wel, maar in ieder geval ik kon er gewoon niet meer mee ophouden. Toen bedacht ik van ja. Ik ben eigenlijk best wel een nette wereldburger. Ik ben ook echt niet iemand die die iets jat ofzo uit de winkel. Dat durf ik allemaal niet. Ik heb het drie keer in mijn leven gedaan met drie keer betrapt. Mijn moeder had dit alles door. Dus, weet je wel, ik ga niet moeilijk zitten doen of de boel zitten oplichten. Maar goed, met de parkeerwachter was het gewoon anders. Ik kon gewoon niet meer mee ophouden. Dus toen bedacht ik van ja, als ik nou gewoon die datum. Weet je wel, je moet dat. Je moet gewoon. Die datum moet anders. Toen had ik had ik dus creatieve inval. Ik dacht als ik de datum uit een ander kaartje knip en plak dat daar op. Dat moet dan toch heel erg goed kunnen werken. En toen ben ik naar de naar het postkantoor gegaan. Ik heb een Pritt stift gekocht en een schaar. En ja, ik had maar wat ouwe parkeerkaartje is. Dus dan knipte ik, had ik bijvoorbeeld kaartje van 13 september en knipte ik uit een ander kaartje een en dat plakte ik op die 3 van de 13. Dan was het 14september echt prima. Op een gegeven moment had ik ook weer gewoon. Ik moet altijd alles eerst verkeerd doen voordat het allemaal goed gaat. In ieder geval. Ik was wel zo. Op een gegeven moment had pas zo'n kaartje wel een beetje beduimeld van alle Pritt en zowat erop zat. Dus ik ging op tijd aan een nieuw kaartje kopen en dan kon ik dan gewoon weer een tijdje meevoert. Op een gegeven moment was ik zwanger, werd ik zwanger zou ik zeggen. En ja, dat mag wel bekend zijn dat je hoofd dan toch ergens anders zit en zoom en dat hele parkeer gebeuren. Ik werd eigenlijk. Ik werd. Ik werd steeds nonchalanter en het lukte ook steeds. Ik bedoel die parkeerwachters. Ze kijken ook niet goed. Dus ik was gewoon heel erg overmoedig. En ik ging ook gewoon helemaal geen nieuwe kaartjes meer kopen. Ik jaste gewoon dan die datum eroverheen en op een gegeven moment. Dan was het dus echt zo'n heel parkeerkaartje en ik gooide het gewoon onder het dashboard. Ik ga les geven. Nou, ik ben, ik niet. Met mijn vierde of vijfde leerling ben ik bezig en ineens wordt er aan de deur geklopt. En daar stonden drie agenten drie ook niet één, maar drie Sixt. Ik schrok nogal dat het erg was. Ik zat daar een 7 jarig snoezig meisje gitaarles te geven. Die agenten kwamen binnen, ook echt zo groot. Helm, brede schouders. Het was gewoon echt eng voor haar, denk ik. Ik vond het zelf ook niet echt heel prettig. En of ik dan Dorine Wiersma was, zeg in zekere zin ja. En of ik dan in het bezit was van een rode Citroën ZX? Ja, dat klopte. , wij hebben hier dit parkeerkaartje gevonden. Had ik dus maar de achterdeur open laten staan en had toch een gegiste parkeer. Wacht, die had het gezien. Ik zie niet helemaal in orde was met het kaartje, dus of ik dan even mee wilde komen. Ik zeg het toch echt gitaarlessen aan het geven. Weet je wel, ik ben klaar om halfzeven. Ik kom naar het bureau en handel ik het wel af. Nou, echt niet dus. Ik vind het gewoon echt nog net niet in de boeien geslagen. En ik moest gewoon meekomen. Dus ik zeg tegen het 7 jarige kind ja sorry juffrouw wordt even ingerekend, maar even iets voor jezelf doen. Ga maar al je liedjes oefenen die het. Hebt gehad? Nee, nee, het was gewoon heel raar, dus ik werd gewoon daarna met drie agenten ook. Met al die bombarie ben naar boven. Allemaal collega's. Dorien. Het is gebeurd. Dus ik mee naar die auto in en zat er dus met die drie agenten buiten. Stonden dan nog twee gisteren parkeerwachters die het dan gezien het ontdekt hadden? Dus ja, zeg maar met zijn allen toch vijf knakker worsten op de been voor één vervalst parkeerkaartje mag verder niet over oordelen. Maar goed. Hoe dan ook, ik dus ik moest die auto in en in die auto ging de agent achterin. Die ging mij mijn rechten voorlezen, want die ging ook vertellen wat mij dan allemaal te wachten stond. Ja, en wordt nu naar het bureau meegenomen en dan word je straks word je gefouilleerd. O ja, die agent, die stonk enorm uit zijn bek. Ik was zes weken zwanger en dan ben je dus ja, je bent gewoon, je bent gewoon snel misselijk. Ik was enigszins misselijk van angst. Weet je wel, ik zat daar niet in. Gent zat maar goed tegen me aan te praten. Ik denk van oh God, ik ga gewoon straks kotsen hier in die auto, dus ik ging gewoon het toch een beetje zo zitten. Opzij van ik luisterde wel en ik zei af en toe wel ja en nee. Totdat die agent is. ja, mevrouw, kunt u mij misschien aankijken als ik met als ik tegen praat? Ik dacht weet je wel, ik kan hier niet. Ik kan niet grof vervelend gaan doen, maar wat moet ik zeggen? Dan heb ik het gewoon gezegd. Ja ja, ik zeg van ja ja, ik wil u wel aankijken. Maar het geval wil dat ik zwanger ben. Ik ben echt op het moment enorm misselijk en ik ben bang dat als ik u aankijken, dat ik dan moet kotsen wat u recht uit uw mond. Ja, ik was echt wanhopig. , goed, die collega's, die konden er nog wel om lachen. Hij is zelf niet zo heel erg. Ik meen dat bureau. gegeven. Jaja, we gaan dan een vrouwelijke agent halen om je te fouilleren. Ik stond daar zo. Ik had zo'n spijkerbroek aan god. Maar even je gaat toch voelen of je nét iets hebt met je al in mijn tas was al afgepakt en onderzocht op wapenbezit een vreselijke ziekte in godsnaam. voelen in de zakken en toen viel ik bijna flauw. Toen voelde ik achter in mijn zak. In mijn kont zak voelde ik een hele grote, dikke, vette prop bezitten. En dat was dus een prop met allemaal verknipte parkeerkaartje is een prop met arm. Ik denk godver. Weet je als ze dat gaan fouilleren zo en ze komen. Kan ik ook niet meer zeggen dat ik het maar één keer heb gedaan en weet ze gewoon dat het dagelijkse kost is. Dat moet ik gewoon niet hebben. Dus toen heb ik daar brood, er gewoon even niemand keek. Heb ik die prop uit mijn zak gehaald en die heb ik zeg maar in mijn bilspleet gekocht. Ja ja, ik moet er gewoon van af. Weet je nou echt gelukkig? Dat was dus wel gelukt, want niemand. Niemand had dat verder door gehad. Ik zat daar gewoon. Nou toch wel trillend. Als een echte Blatt zat ik te wachten op de vrouwelijke agenten die me dan ging fouilleren. Nou mensen kwam er dus even later aan. Het eerste wat ik gewoon zie, is dat ze van die plastic operatie handschoenen aantrekt. Het eerste wat je dan toch denkt de bedoeling zit al die films dat toch ingaan. Snap je goed? Dat was niet zo, dat schijnt gewoon normaal te zijn. Maar goed, ik stond dus redelijk zenuwachtig en het ging gewoon gelukkig goed. Niet die prop gevonden. En toen ben ik Daya, toen ben ik dus zwangere wel daar in de cel gezet. Daar was niet zo heel veel aan en daar gingen we toch allemaal gedachten door mij heen van God. Hier zit ik nu met mijn ongeboren kind. Ik zal toch wel echt na te denken over dingen enzo. En toen moet ik geven, want ik heb ze ook echt. Drie uur wachten, drie uur wachten op een officier van justitie die me dan te woord kon staan. Op een gegeven moment was dat dan zo ver. Negen uur s avonds. Werd verhoord en zij vond het eigenlijk gewoon een hele goede grap. Ik vond het echter een hele goede grap. En toen kreeg ik een boete van 200 euro. Op zich best wel veel geld. Maar ja, het scheelde mij ook. Ik deed het al. Ik deed al zeven maanden die vervalsing. 300 euro per maand, dus ik dacht echt dat ze nog winst. En toen ben ik dus vrijgelaten, heb ik. Een paar weken later heb ik die boete betaald. , toen durfde ik het ook niet meer echt. Natuurlijk ik. Uiteraard ben ik op een gegeven moment ben ik wel. Het is eigenlijk te erg. Maar goed, toen had ik weer een creatief inzicht dacht ik ik moet natuurlijk ook niet die datum vast, maar ik moet gewoon de tijden vervalsen. Dat is eigenlijk. Op zich werkt dat heel goed. Het werkt niet meer met de parkeermeters die het nu zijn, waar je digitaal moet op intypen. Dat gaat niet, maar gewoon bij die auto. Je hebt gewoon een ander parkeerkaartje, je knipt. Een tijd weet je wel, je bijvoorbeeld een 9. Uit het kaartje, het andere kaartje en het plakje op de drie. Van de 13 uur heb je er van 13 uur heb je 19 uur gemaakt. Als je slim bent, pas je de prijs dan ook nog even aan. En klaar ben je. Nou ja. Moraal van het verhaal is als je parkeerkaartje vervalst. Doe het dan wel netjes. Dat was een verhaal van Dorine Wiersma uit de beginjaren van Echt Gebeurd. Het kan zijn dat je bekend voorkwam, want het is lang geleden al eens op deze podcast verschenen als aflevering 9. Dat is één van de drie vroeger echt gebeurd afleveringen die op onverklaarbare wijze zijn kwijtgeraakt. En we vonden dit zo'n mooi verhaal dat het gewoon nogmaals publiceren. Dorine schrijft trouwens heel grappige en soms gewoon mooie liedjes en daar maakt ze dan weer theaterprogramma's bij. Echt iemand laten denken als straks de kassa van het theater weer open is. Volgende week weer een geheel nieuw verhaal. Dit was aflevering 290. Bedankt voor het luisteren. En vergeet niet als je met een ongeboren kind in een politiecel wacht tot het recht zich voltrekt. Misdaad loont. En niet vergeten met de code Hello! Echt gebeurd kun je tot wel 45 euro korting krijgen op je eerste bestellingen bij HelloFresh. Precies de ingrediënten die je nodig hebt. Wekelijks bij Thuisbezorgd Fris van start met HelloFresh.

Translation Word Bank
AdBlock detected!

Your Add Blocker will interfere with the Google Translator. Please disable it for a better experience.

dismiss